پروژه­ های موفق با ابزارهای مناسب کلید می­خورند

تمام دیوارها یک شیب و یا سطح روسازی شده در بالای خود دارند که نیازمند طراحی ویژه و همچنین ملاحظات ساخت و ساز هستند. در سال 2007، مهندس طراح پروژه از دیوار های ژئوبلوک برای ساخت دیوارها استفاده کرده و همینطور از انعطاف پذیری طراحی این دیوارها در هنگام مدل کردن سربارها، بهره برد.

با­ این­ وجود، یکی از نمونه ملاحظات در نظر گرفته­ شده طراحی در پروژه به شرح زیر است:

چه زمانی باید لایه­ های بالایی ژئوگرید را بسط داد؟

طراح باید به دو دلیل، طولانی و گسترده کردن لایه های مسلح کننده بالایی ژئوگرید را در نظر بگیرد.

• پایداری دیوار: زمانیکه شیب­ها و سربارها در بالای دیوار حائل قرار گرفته­ اند، بارهای بیشتری، به ­ویژه آن بارهایی که سعی در بیرون کشیدن شبکه ژئوگرید از خاک را دارند، در لایه­ های بالایی پخش می­شوند. طولانی کردن شبکه­ های بالا در محاسبات بیرون­کشیدگی خاک و پایداری کلی بالای دیوار، سبب بهره ­مندی از مزایای آشکار آن می­گردد.
• ارتقاء عملکرد: علت اصلی گسترده کردن شبکه­ های بالایی همراه با روسازی بالا، این است که پتانسیل ترک خوردگی­ها را در آینده به حداقل برساند. این ترک خوردگی­ها همچنین با اجازه دادن عبور آب از میان ترک و شکستگی­ ها به محدوده خاکریزی، سبب کوتاه شدن طول عمر سطح روسازی و دیوار حائل شده ­است. مهندس طراح باید جرم خاک مسلح و جرم خاک موجود را به عنوان ساختار­های جدا از هم که به صورت مستقل عمل کرده، در نظر بگیرد. اگرچه هیچ حرکت نسبی بین این دو محدوده وجود ندارد، اما یک درز سازه­ ای مشخص باقی می­ماند. ما با برقراری یک پل ارتباطی بین لایه­ های گسترده شده شبکه ژئوگرید و درز سازه­ای، باعث برهم زدن هرگونه تغییرات بین آنها (شامل کاهش نشست و به حداقل رساندن ترک­ خوردگی ­های محتمل در سطح روسازی شده در آینده) نیز می­شویم که در نهایت این دستاورد، طول عمر روسازی و دیوار حائل را افزایش می­دهد.