نیازمندی به دیوارهای حائل تراس بندی شده در صنعت ساختمان بسیار رایج است. دلایل گوناگونی برای بیان این مطلب وجود دارد که به شرح زیر است:

1- زیبایی: یک دیوار حائل با ارتفاع 4/5 متری یک دیوار بلند محسوب می شود. در این حالت این دیوار بلند به سه دیوار 1/5 متری تقسیم می شود. دیوارهای 1/5 متری در طراحی می توانند شامل تراس­هایی با محدوده کاشت گیاه باشند و زیبایی منحصر بفردی از ترکیب نمای بادبر و فضای سبز اجرا شده، ایجاد گردد.

2- ایمنی: با توجه به پروژه احداث دیوار، طراحی یک تک دیوار با ارتفاع بلند، ممکن است طبق آیین نامه­ های ایمنی، ممنوع باشد. به همین دلیل حصارهایی در انتها و بالای سازه دیوار بلند قرار داده می­شوند تا عابرین را از دیوار دور نگه دارند.

3- اقتصادی: به منظور ساخت یک دیوار بلند، به طور معمول با عملیات خاکی زیادی روبه رو هستیم که هزینه آنها در بودجه اصلی در نظر گرفته نشده ­است. محدودیت­های سایت ساخت و ساز ممکن است فضای کافی برای تقسیم دیوار به دیوارهای حائل ثقلی کوچکتر ایجاد کنند که به خوبی با مناظر طبیعی هماهنگ هستند و به گود برداری اضافی جهت تقویت و استحکام، احتیاج نخواهند ­داشت.

صرف نظر از انگیزه ساخت دیوارهای تراس بندی شده، باید بررسی شود که به چه مواردی جهت اطمینان از کیفیت و درجه مطلوبیت محصول نهایی احتیاج است. به­ عنوان یک قاعده کلی، فاصله مورد نیاز بین دو دیوار باید بزرگتر و یا مساوی 2 برابر ارتفاع دیوار پایین­ تر باشد تا دیوارها بتوانند به طور مستقل عمل کنند. این رویکرد بسیار محافظه کارانه، به طراح و یا سازنده دیوار این اطمینان را می­دهد که دیوارها به خودی خود مستحکم و پایدار هستند و تأثیری بر دیوارهای مجاور نخواهند گذاشت.

برخی شرایط به دیوارهای تراس بندی شده اجازه نمی­دهد که با فواصلی که از این قاعده کلی تخطی می کند، ساخته­ شوند. بکارگیری یک رویکرد تحلیلی، می تواند این مسئله که تا چه اندازه دیوارها می توانند نزدیک به هم ساخته­ شده و به روی یکدیگر تأثیرگذاری نداشته­ باشند را معین کند.