عملیات راهسازی
راهسازی، عملیات آماده‌سازی جاده‌ای روی زمین با عرضی مشخص است، به‌طوری‌که وسایل نقلیه بتوانند با گذر از آن، از نقطه‌ای به نقطهٔ دیگر برسند. در این مقاله، عملیات راهسازی همراه با تصاویر و فایل های ویدئویی به طور کامل شرح داده شده است. در پایان، کتابچه اجرای عملیات راهسازی (فایل PDF با ۷۴۱ صفحه) برای مطالعه و آشنایی بیشتر با جزئیات عملیات راهسازی، در اختیار علاقمندان محترم قرار داده شده است.
مراحل انجام عملیات راهسازی
- تهیه نقشه توپولوژی مسیر راه
- عمليات خاكي (خاکریزی و خاکبرداری)
- پخش مصالح و کوبیدن لایه های زیراساس
- حفاظت از لایه های زیر اساس
- آسفالت و تراکم و ایجاد لایه های محافظ
مرحله 1 – تهیه نقشه توپولوژی مسیر راه
این مرحله، مربوط به مشخص کردن و به حداقل رساندن منحنی ها و زوایای آنها، مشخص نمودن نوع خاک، سرعت اجرا و شیب های منطقه می باشد.
مرحله 2 – عملیات خاکی (خاکریزی و خاکبرداری)
در این مرحله، فرآیند خاکریزی و خاکبرداری جهت استانداردسازی زیره مسیر راه و کم کردن شیب و تسطیح مسیر و حذف زوایای تند، صورت می گیرد
مرحله 3 – پخش مصالح و کوبیدن لایه های زیراساس
در این مرحله از راهسازی، فرآیند خاکریزی، تسطیح و آبپاشی، تراکم و بهسازی خاک منطقه و اضافه کردن لایه بیس، ساب بیس و زیر اساس و کوبیدن آن با غلتک های فلزی ۱۰ و ۱۲ تن، انجام می شود.
مرحله 4 – حفاظت از لایه های زیر اساس
در این مرحله، محافظت از لایه زیر اساس، با استفاده از مصالح سنگی و یا مخلوط سنگ و مواد چسبنده قیری و سیمانی انجام میشود.
مرحله 5 – آسفالت و تراکم و ایجاد لایه های محافظ
در مرحله پنجم نیز آسفالت ریزی، تراکم و ایجاد لایه های محافظ آسفالت صورت می گیرد.
ترانشه خاکی چیست؟
در ابتدا ترانشه خاکی را تعریف کنیم. ترانشه به فرورفتگی مصنوعی یا طبیعی درون سطح زمین گفته می شود.
تعریف دیگری که میتوان از ترانشه داشت این است که هرگاه برای ایجاد بستر راه، نیاز به حفاری از سطح طبیعی زمین با شیب مناسب باشد به قسمت حفاری شده ترانشه گفته می شود.
ترانشه ها به دوصورت طبیعی و مصنوعی ایجاد می شوند. ترانشه های طبیعی در کف اقیانوس های عمیق و همچنین در خشکی به شکل دره شکل میگیرد.
ترانشه های مصنوعی نیز با اهدافی اعم از ایجاد استحکامات نظامی، اکتشافات معدنی، باستان شناسی، انتقال آب کشاورزی، اهداف زیست محیطی، انتقال خطوط برق و گاز و تلفن، در دل زمین حفر می شود.
مهاربندی ترانشه های خاکی به وسیله شیب دار کردن
هنگام گودبرداری از خاک، پایداری خاک به خطر می افتد. یکی از روش های پایدار نگهداشتن خاک در هنگام گودبرداری، برداشت خاک به صورت شیبدار میباشد. این روش، پایداری خاک را حفظ میکند. در خاک برداری های با حجم و وسعت بالا، این نوع مهاربندی خاک، از لحاظ اقتصادی به صرفه بوده و گزینه مناسبی میباشد.
البته به این نکته توجه شود زمانی میتوانیم این نوع خاک برداری را در پروژه های شهری انجام دهیم که بتوان شیب را با توجه به فواصل املاک اجرا نمود و همینطور آب زیرزمینی که به شیب وارد میشود کم باشد و یا اینکه کنترل شود.
امکان پذیربودن یا نبودن این نوع خاکبرداری وابسته به یک سری شرایط می باشد که عبارتند از میزان عمق خاک، نوع خاک، میزان رطوبت خاک، فشارهای سربار خاک، زاویه شیب خاکبرداری، میزان هوازدگی خاک.
نوع خاک و رطوبت خاک جزء مهمترین پارامترهای خاکبرداری می باشد. برای بهبود پایداری شیب، میتوانیم از روش های مکمل نیز استفاده کنیم.
ساخت دیوار حائل برای جلوگیری از ترانشه خاکی
یکی از کاربردهای دیوار حائل، جلوگیری از ترانشه خاکی است.
دیوارهایی که در جاده های کوهستانی، برای جلوگیری از ریزش کوه و یا ترانشه خاکی ساخته می شود، یک نمونه از دیوار حائل هستند که با استفاده از قطعات بتنی و پیش ساخته ایجاد می شوند.
یکی از انواع دیوارهای حائل که برای دیوارهای با ارتفاع بیشتر از ۱.۲ متر به کار برده می شود، دیوار حائل خاک مسلح ژئوگرید است. دیوار حائل خاک مسلح ژئوگرید تا ارتفاع ۳۰ متر قابلیت اجرایی دارند.
در ساخت این نوع دیوار حائل، خاک پشت دیوار باید مسلح شود. مسلح کردن خاکریز باالیاف پلیمری ژئوگرید انجام می شود. ژئوگریدها به سبب مقاومت کششی بسیار بالا، نمای دیوار را کاملا به خاکریز پشت اتصال میدهند.
نمای این دیوار قطعات خشکه چین ژئوبلوک بوده و شیب ۱۰ درصد (۶۰) در نمای دیوار (به واسطه فاق و زبانه موجود در ژئوبلوک) باعث پایداری بیشتر خاکریز می شود.
برای آشنایی بیشتر با دیوار حائل، می توانید مقاله انواع دیوار حائل را مطالعه نمایید.
اشتراک گذاری مطالب این صفحه در :
